تاثیر دیپلماسی بر پاییز باروتی منطقه/ چرا خاورمیانه با ایران همراه شد؟

رویکرد ایران پیش و پس از وعده صادق ۲
بامداد دهم مرداد سال ۱۴۰۳ و در حالی که ایران پس از ماه‌ها تکاپوی سیاسی رئیس‌جمهور تازه‌ خود را راهی پاستور کرده بود، رژیم صهیونیستی در اقدامی تروریستی «اسماعیل هنیه» رئیس‌ دفتر سیاسی جنبش حماس و مهمان مراسم تحلیف مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور جدید ایران را در قلب تهران به شهادت رساند و فصل تازه‌ای از دشمنی خود با مردم ایران را آغاز کرد. ترور هنیه در آن مقطع و با هدف کشاندن دولت جدید ایران به جنگ بود، هدفی که رژیم صهیونیستی از همان ابتدای آغاز جنگ پس از هفت اکتبر در پی آن بود. تهران در آن مقطع با درک این تله، صبری استراتژیک پیش گرفت تا دولت چهاردهم استقرار کامل یابد و جهان بهانه‌ای برای حمایت از رژیم صهیونیستی نداشته باشد. این سیاست صبر راهبردی در آن مقطع گرچه از سوی برخی منتقدان دولت مورد انتقاد قرار گرفت اما گذشت زمان و رویدادهای ماه‌های اخیر درست بودن آن تصمیم را نشان داد.
تاریخ این صبر راهبردی با ماجراجویی‌های رژیم اسرائیل در انفجار پیجرها در لبنان که منجر به زخمی شدن بسیاری از مردم این کشور و نیز سفیر جمهوری اسلامی ایران در بیروت شد و مهمتر از آن با ترور سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان، در ششم مهرماه سال گذشته به پایان رسید و عملیات وعده صادق۲ شامگاه سه‌شنبه دهم مهرماه با شلیک نزدیک به ۲۰۰ موشک از شهرهای مختلف ایران به سرزمین‌های اشغالی صورت گرفت. وعده صادق ۲ بسیار دقیق‌تر و حجیم‌تر از نوع یک خود، توانست محاسبات تل‌آویو و جهان را درباره توانمندی‌های نظامی جمهوری اسلامی ایران بهم ریخته و فصل تازه‌ای از تقابل علیه ایران را باز کند.

پیام توانمندی جمهوری اسلامی ایران در دفاع از مرزها و منافع خود، در عملیات وعده صادق ۲ به خوبی به جهان مخابره شد اما تهران در عین این اقتدار و برخلاف خواست رژیم صهیونیستی هرگز در پی افزایش تنش و درگیری در منطقه نبود و از این رو لازم بود این گزاره به صریح‌ترین و سریع‌ترین شکل ممکن به اطلاع تل‌آویو و همه کشورها و دولت‌هایی می‌رسید که درپی حمایت و یا همراهی با رژیم صهیونیستی بودند. در این میان مسئولیت اطلاع‌رسانی این رویکرد جمهوری اسلامی ایران بر عهده وزارت امور خارجه قرار گرفت و شخص وزیر مامور انتقال پیام صریح و شفاف جمهوری اسلامی ایران به همه کشورهای منطقه شد.
سیدعباس عراقچی از دهم مهر ماه ۱۴۰۳ و به فاصله چند ساعت از عملیات میدانی جمهوری اسلامی در دفاع از مرزهای خود، در عرصه دیپلماسی اقدامات خود را آغاز کرد و در تماس‌های متعدد با همتایان و روسای سازمان‌های بین‌المللی تاکید کرد که اقدام ایران در راستای حق قانونی و مصرح خود و دفاع مشروع بوده است. در آن مقطع زمانی و همزمان با افزایش ادعاها و تهدیدات رژیم صهیونیستی در حمله به ایران، مقامات جمهوری اسلامی در دو بُعد آماده پاسخ به این تهدیدات شدند، قوای مسلح و پایگاه‌های نظامی و دفاعی در بالاترین سطح از آمادگی قرار گرفتند و دیپلماسی هم فعال‌تر از گذشته به میدان مقابله با ماجراجویی‌های اسرائیل فراخوانده شد.