فینال بزرگترین جایزه معماری جهان میزبان معجزه جدگال ایرانی

مدرسه‌ای متفاوت و فراتر از آموزشمدرسه جدگال با پوسته‌ای دایره‌ای و حفره‌های نامنظم، نه‌تنها نمادی از آبگیرهای سنتی منطقه (هوتک‌ها) است، بلکه تأثیری چشمگیر بر شرایط اقلیمی و محیط آموزشی آن دارد.این حفره‌ها باعث گردش هوا و ایجاد نسیمی خنک می‌شوند، اما مهم‌تر از آن، به فضای مدرسه کارکردی اجتماعی و تعاملی داده‌اند.

کودکان از این دیوارهای غیرمعمول برای بازی، قایم‌موشک و حتی فعالیت‌هایی شبیه به پارکور استفاده می‌کنند.سایه‌هایی که این ساختار ایجاد می‌کند نیز بستری برای بازی‌های جدید شده است. این مدرسه دیگر صرفاً یک ساختمان آموزشی نیست، بلکه بستری برای یادگیری آزاد و مستمر است.

فرآیند ساخت؛ مشارکت مردم و کودکاناین مدرسه طی سه سال با همکاری تسهیلگران اجتماعی و با در نظر گرفتن نیازهای واقعی کودکان و اهالی منطقه ساخته شد.تیم معماری از همان ابتدا با مردم محلی و کودکان گفتگو کرد و از آن‌ها خواست با خاک و آب ترکیب‌شده ماکت مدرسه ایده‌آل خود را بسازند.جالب اینکه در این ماکت‌ها، حیوانات نیز حضور داشتند، که نشان‌دهنده اهمیت طبیعت و تعامل با محیط در زندگی روزمره کودکان روستا بود.

مدرسه‌ای بدون در؛ همیشه باز برای همهاین مدرسه بر اساس فلسفه‌ای جدید طراحی شده است؛ آموزش یک فرایند دموکراتیک است که فقط به ساعات رسمی کلاس‌ها محدود نمی‌شود.برخلاف مدارس سنتی، اینجا در ندارد! بعد از ساعات رسمی آموزش، بچه‌ها و حتی بزرگ‌ترها دوباره به مدرسه بازمی‌گردند و فضا را برای تعاملات اجتماعی و فرهنگی به کار می‌گیرند.اینجا به یک مرکز اجتماعی تبدیل شده است که در آن نمایش فیلم، موسیقی سنتی و رویدادهای فرهنگی برگزار می‌شود.

معماری بومی، پاسخی به نیاز واقعی مردمدر سال‌های اخیر، بسیاری از خیرین در مناطق محروم اقدام به مدرسه‌سازی کرده‌اند، اما در برخی موارد این مدارس بدون در نظر گرفتن نیازهای واقعی مردم ساخته شده‌اند.گاهی نیاز اصلی یک منطقه احیای زیرساخت‌های آبی است، نه صرفاً ساختن مدرسه‌ای که با فرهنگ بومی سازگار نباشد.اما در مورد مدرسه جدگال، تیم معماری با شناخت عمیق از نیازهای جامعه، فضایی خلق کرده که نه‌تنها یک مرکز آموزشی، بلکه هسته‌ای برای تعاملات اجتماعی و فرهنگی منطقه شده است.