ظرفیت‌های نهفته در نوار شرقی کشور که به چابهار و سرخس منتهی می‌شوند، این پتانسیل را دارند تا با اقدامات مطلوب، ایران را به هاب ترانزیتی اوراسیا نزدیک کنند.

به گزارش کارآفرينان نيوز چابهار دارای ظرفیت ژئوپلیتیکی مناسبی برای اتصال مناطق اقتصادی مختلف و تأمین منافع آنهاست. این بندر می‌تواند نقش کلیدی در صادرات و واردات کشورهای آسیای مرکزی با شبه‌جزیره هند و حتی جنوب شرق آسیا ایفا کند. همچنین، چابهار پتانسیل بالایی برای ارتباط اوراسیا، روسیه و بلاروس با کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس و آفریقایی دارد که باید در سال‌های آینده، این ظرفیت تجاری‌سازی شود.در واقع، چابهار به‌ عنوان یک شاهراه مهم ترانزیتی بین شرق-غرب و شمال-جنوب با اهمیت ژئوپلیتیکی و اقتصادی برجسته، برای آینده اقتصادی ایران و منطقه حائز اهمیت است. در دهه اخیر موضوع بندر چابهار، در ارتباط با گسترش توانمندی‌های منطقه غرب آسیا و اقتصاد شرق به وفور مطرح شده‌‍‌است.طی سال‌های اخیر ، تاکیدهای مکرر مقام معظم رهبری منجر به این شده‌است که همت ملی برای ساخت و توسعه بندر چابهار و تمامی موارد مرتبط از جمله راه و راه‌آهن، بسیج شود و تاکنون سرمایه‌گذاری‌های خوبی اتفاق بیفتد.مطابق نظر کارشناسان، تأکیدات ایشان بر اهمیت و توسعه همکاری‌های اقتصادی با کشورهای غیرغربی در شرایط کنونی، به منظور دستیابی به امنیت اقتصادی پایدار، توسعه مناطق شرق و جنوب شرق کشور و کسب موقعیت برتر در نظم نوین جهانی، صورت گرفته است.مسیر ۷۲۰۰ کیلومتری کریدور بین‌المللی شمال-جنوب (INSTC) که در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی به عنوان جایگزینی برای مسیر استاندارد و سنتی دریایی (از کانال سوئز به سمت دریای مدیترانه) معرفی شده بود، کریدور مورد علاقه هندی‌ها و روس‌ها برای دسترسی به بازارهای آسیای مرکزی، قفقاز و اروپا و همچنین جنوب شرق آسیا است.