فارغ از نتیجه‌ای که امشب پس از سوت پایان داور کویتی روی اسکوربورد استادیوم الثمامه ثبت شود، تا همین جای کار نمایش تیم ملی در قطر نشان داد که می‌توان به فوتبال ملی ایران بیشتر از قبل امید بست و دست به ماجراجویی‌های بزرگتر زد. این در شرایطی است که پس از حذف تیم ملی در جام‌جهانی گذشته، خیلی‌ها از این نسل و تیم ملی قطع امید کرده بودند و عنوان می‌کردند که باید این نسل با توجه به چنین کارنامه‌ای کفش‌هایش را بیاویزد و جا را برای پشت خط مانده‌ها و نیروهای تازه‌نفس باز کند.
یک سال بعد از آن عملکرد، تیم ملی در حالی برای شرکت در جام ملت‌ها، دوباره به دوحه برگشت که با وجود نتایج قابل قبول و تغییر سبک تیم ملی از دفاعی به تهاجمی، همه با شک و تردید به این تیم برای جنگیدن برای رسیدن به قهرمانی دل‌بسته بودند. به خصوص که همان تیم جام‌جهانی گذشته با چند تغییرکوچک قرار بود در جام ملت‌ها به میدان برود اما امیر قلعه نویی با تفکرات خود نشان داد تیم ملی با بازیکنان فعلی می تواند دست به کار های بسیار بزرگی بزند.
البته مهم‌ترین تغییر روی نیمکت اتفاق افتاده بود و امیر قلعه‌نویی، جایگزین کارلوس کی‌روش شده بود و حالا در آستانه بازی تیم ملی در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها، اثرات چنین تغییری به وضوح آشکار شده است.
اگر چه تیم ملی در دوره گذشته هم مانند این دوره تا نیمه‌نهایی بالا آمده بود، با این حال تیم ملی در دوره قبل برای رسیدن به نیمه‌نهایی، تیم چین را از پیش رو برداشته بود اما در این دوره، آنها از سد ژاپن به عنوان مدعی اصلی جام گذشتند تا اهمیت کار بزرگ ملی‌پوشان مشخص شود.
همچنین بررسی و مقایسه کیفیت دیدارهایی که تیم ملی در دوره گذشته و این دوره انجام داده است، نشان از تغییر ۱۸۰ درجه‌ای تیم ملی نسبت به سال گذشته دارد. جدا شدن از لاک دفاعی و بازی نتیجه‌گرا و انجام یک بازی هجومی و رو به جلو، سبب شده نگاه‌ها به تیم ملی تغییر کند و امیدوارکننده شود.
البته تیم ملی مانند هر تیم دیگری در دنیا در مسابقات خود با فراز و نشیب رو به رو بوده اما نیمه دوم بازی با ژاپن، شاخص سنجش کار شاگردان قلعه‌نویی در جام ملت‌هاست، مسابقه‌ای که نشان داد تیمی که در جام‌جهانی کابوس اسپانیا و آلمان شده بود را هم می‌توان در زمینش حبس کرد و شکست داد.
این در شرایطی بود که بازیکنان تیم ملی هم همان بازیکنان حاضر در جام‌جهانی هستند و دلیل این نمایش متفاوت را باید روی نیمکت جستجو کرد، جایی که امیر قلعه نویی با تفکرات هجومی خود انرژی تیم ملی را آزاد کرد و با یک تغییر ۱۸۰ درجه‌ای در تاکتیک تیم ملی، سبب شد تیم ایران، یک سال پس از نمایش ناامیدکننده در جام‌جهانی، نمایشی امیدوارکننده در جام ملت‌ها داشته باشد.
فارغ از کیفیتی که تیم ملی در بازی امروز برابر قطر نشان دهد، نیمه دوم بازی با ژاپن، معیار و شاخص توانایی‌ها و پتانسیل فوتبال ایران می‌تواند باشد، یک فوتبال تحسین‌برانگیز آن هم توسط بازیکنانی که خیلی‌ها با توجه به سن بالایشان و همچنین عملکرد غیرقابل قبول در جام‌جهانی، کسی از آنها انتظار چنین نمایشی را نداشت.
با این حال تیم ملی با همان بازیکنان در دیدار با ژاپن نشان داد که می‌تواند بدون عیب و نقص و درخشان هم بازی کند و تیم اول رنکینگ آسیا را در زمین خودی طوری حبس کند که علیرضا بیرانوند در نیمه دوم یکی از بیکارترین بازیکنان زمین باشد.
هر چقدر بازی با ژاپن، نشان از پتانسیل‌های بزرگ فوتبال ایران داشت، به همان اندازه هم کار ملی‌پوشان را سخت‌تر خواهد کرد، به خصوص که بازی با ژاپن به عنوان معیار و شاخص سبب خواهد شد که بازی امشب با قطر در نیمه‌نهایی و همچنین دیدارهای تیم ملی پس از جام ملت‌ها با آن شاخص سنجیده شود.
