در قرآن کریم، خداوند سخن زشت را دوست ندارد، مگر برای مظلومی که به او ستم شده است. این اجازه به معنای نامحدود بودن بدگویی نیست، بلکه تنها درباره ظلمی است که به او روا داشته شده و دارای حد و مرز مشخصی است.
حد و مرزهای بدگویی از ظالم در قرآن
30 مهر 1403 ساعت 14:45
در قرآن کریم، خداوند سخن زشت را دوست ندارد، مگر برای مظلومی که به او ستم شده است. این اجازه به معنای نامحدود بودن بدگویی نیست، بلکه تنها درباره ظلمی است که به او روا داشته شده و دارای حد و مرز مشخصی است.
به گزارش کارآفرينان نيوز بدگویی از ظالم تنها به عنوان یک ابزار برای مظلوم مجاز است. قرآن در آیه 148 سوره نساء میفرماید: "لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ". این آیه نشان میدهد که خداوند به طور کلی بدگویی و گفتن سخنان زشت را نمیپسندد، اما مظلوم میتواند در مورد ظلمی که به او رفته است، سخنان زشتی بگوید. این یک استثنا است که به مظلوم اجازه میدهد تا از حق خود دفاع کند.با این حال، این بدگویی نباید به هر سخنی که از دهان خارج میشود، تبدیل شود. مظلوم تنها میتواند در مورد ظلم و ستمی که به او شده است، سخن بگوید. به بیان دیگر، او حق ندارد سایر بدیهای ظالم را که ارتباطی با ظلم به او ندارد، بیان کند. این موضوع نشاندهنده اهمیت انصاف در استفاده از حق بدگویی است.مفسران مختلف در مورد معنای "سوء" نظرات متفاوتی دارند. برخی آن را به معنای نفرین و برخی به معنای نام بردن از ظلم خاص تعبیر کردهاند. اما آنچه مشخص است، این است که مظلوم تنها در محدوده ظلم وارد شده به او مجاز به بدگویی است و نمیتواند به بهانه مظلومیت، به هر نوع بدگویی روی بیاورد.خداوند در آیه یادآور میشود که حتی در این موارد هم، "اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا" است؛ یعنی خداوند سخنان ما را میشنود و از نیت قلبی ما آگاه است. پس باید در استفاده از این حق دقت کنیم و از سخنان زشت و ناروا دوری کنیم.
کد مطلب: 3460